SON-SUZ

Sonluluğun bedeni var, mümkün!

Evdeki leğene dolmayan zaman.

İnsanın içinden akıyor yaşararak.

Tanrının yaşı yok.

Asırlardır Onun yerine sevişiyor insan.

Öldükçe dirilmek için yeniden,

bedenler ödünçleme ihtiyacıyla...

Bir kadın mesela,

açıyor bacaklarını sonsuzluğa

zamanın itkisiyle inatlaşıyor.

-Tanrı insana sabrediyor.

Sonsuzluğun ruhu var, mümkün!

Evdeki leğene sığmayan zaman.

insanın içine akıyor kuruyarak.

Tanrının yaşı var.

Asırlardır Onun adına sevişiyor insan.

Dirildikçe durulmak için yeniden,

yazgısını öldürdüğü ten zamanıyla...

Bir kadın mesela,

rahminden itiyor sonsuzluğa

varlığının sonlu kuvvetini.

-Tanrı sabretmeyi insandan öğrendi.