Orada Uzakta

Çocukluğumu şu saklambaç oynadığımız kayanın ardına sakladım. Yanıma bir tek hayallerimi bir de eski püskü bir valiz içinde birkaç parça kıyafet aldım. Elimden gelse onları da bırakırdım. Tüm geçmişi geride bırakmak isterdim. Anılarımı, şu ileride tek başına duran ağacın dallarında saklamak istiyorum. Sevdiğim her şeyin tadını damağımda bırakarak gidiyorum. Ne yaban eriğinin ne de rahmetli babamın diktiği elmaların, hatta bostandaki salatalıkların dahi tadını unutmayacağım ama şimdilik onları da burada bırakmam gerekiyor. İçime çektiğim nefes biraz daha dursun ciğerlerimde. Yanıma sadece küçük bir şişe su alıyorum. Köy meydanındaki çeşmeden doldurduğum küçük bir şişe su hepsi bu kadar. Arkadaşlarımın sesleri kulağımda, annemin kokusu burnumda ve köyün tozu toprağı üzerimde. Tüm bunları bir gün geri dönmek ve hepsine doya doya sarılabilmek için geride bırakıyorum. Kendimi bulmak için gitmem gerekiyor. Burada kayboldum. Yine, yeniden ben olabilmem için tüm bunları geride bırakmam gerekiyor ki döndüğümde hepsi beni tekrar tanıyabilsin. Şu an hepsi o kadar yabancı ki bunların. Yeniden tanış olabilmek için birbirimizi yitirmemiz gerekiyor. Yapılacak yeni hatalar var. Tanıyacak yeni yanlış insanlar ve edinilecek yeni gerçek dostluklar var. Eğer şimdi gitmesem bir daha asla gidemem ve bir daha asla geride kalanlara aynı kıymeti veremem. Son bir kez dönüp bakıyorum tepeden aşağıya her gün gördüğüm manzaraya, uzağa…

İşte şimdi hazırım -dönmek üzere çıkıp gitmeye- bu yolculuğa ve daha bilinmeyen ne varsa… Belki yanıma geçmiş günlerden, çocukluğumdan bir fotoğraf alırım, katlayıp cüzdanıma koyar, ara ara bakıp hüzünlenirim…