Namümkün

Yaşarsın deniz ülkende

kimseleri almadığın

Ağyarların vardır senin

hiç tanışmadığın

Kılıcını savurursun

kimseyi yaralayamadığın

O an fark edersin ki

Cemşîd’e sevdalısın

Kahrından oluşmuştur senin denizin

hiddetin döver kayaları

kayalar kim bilmezsin

noksanlığın buradan başlar senin

Bordo kanepende tek başına uzanırsın

sigaranın dumanında boğmaya çalıştığın bir hayalle

İlanı asılmamış bir kayıpsın

yârin mahpusu bir âşıksın

Kadehinden bir yudum almaya çekinirsin

amma bilmez misin

çoktan cüsven yıkılmış

sarhoşluk vücudunu sarmalamış

Saçların en son kimin koynundaydı

hatırlamazsın

Bir el ne zaman yanağında gezindi

hatırlamazsın

Yalnızca sevgiliyi düşlersin

mayhoşluk aziz dostundur senin

divanesi olmayı istemezsin