top of page
Yazı: Blog2 Post

Kayboluşlarımda Buldum Kendimi

Yokluk

Çekip çıkarmak gibi umudu hayattan

Eksikliğe batmak boğazına kadar

Damarlarıyla, kanıyla hissetmek yaşadığını

Uzaktan bakmak talih denen kör kancaya


Kalbime düşen ilk cemreyi hatırlıyorum

Güz yorgunluklarımın sırtımdaki ağırlığını


Hâlâ aklımda gözlerime nem vuranlar

Hep uzuyordu limanlarım

Yuva oluyordu kırık sandallara


Kelimesiz haykırışlarım dizilirdi boğazıma

İçimde patlatamadığım barutlar

Yokluğu her yutkunduğumda


Mutluluk

Bir takvim yaprağı dalgın ömrüme

Yolunu şaşırmış bir an kırığı


Batıyordu canıma

Yalnız yürünen kaygan yıllarım


Kayboluşlarımda buldum kendimi

Yarım kaldığım yerleşik sancılarda


Başını okşadım kırık organlarımın

Umudu donattım kendi sanılarımla


Sorgularla delinmiş düşlerim

Tavaf ederken uykusuz anlağımı

‘Anladım ki’lerle uyandım bir mevsim


Büyüdü yoksul mutluluğum

Kimsesizken, bir ‘kimse’ olunca


102 görüntüleme0 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

Yangın

bottom of page