İçimdeki Kitaptan Oku Kendini

Bir tek ben boyamak isterdim senin gökyüzünü

Gölge etmeseydi soluk bulutlar

Gökkuşağıyla yıkanmamız zor

Hayallerimin açıkta kaldığı uykularda

Başkaları katılıyor iki kişilik dünyamıza

Birbirinden mayalanan kimliksiz çokluklar

Bir tek ben salmak isterdim üzerine

Gözlerimdeki esir kuşları

Kalabalıklara hasret içindeki yokluklar

Benliğinin yüksek dağına

Tek içimlik aşklar koyuyordu

Üzerinde büyüdüğün taşları

İçtikçe susatan çorak aldanışlar

Görmeyenin rüzgârlarına

Renk renk balonlar

Seni senden iyi anlayana ceza

Çiğnemeden yuttuğun travmalar

Sesinden araladım

Öznesiz cümlelerle boyanmış gömleğini

Açlığının kokusu sinmişti

Üzgün yakalarına

Çaldım tüm iç kapılarını

Alevlerini aşıp ulaştım öz yurduna

Kalbinin küllenmiş, dillenmiş karasına

Anneni arıyordu tüm çıkmazların

Baban kokuyordu her fırtına

Feryatlarında pusudaydı

Sevgiye aç yangınların

İçimdeki kitaptan oku kendini

Gerçek fotoğraflarından

Orada yatıyor yaralı yoksunlukların