GÜZ GÜZELİ

Kaynayan kanınla kınından çıkıp

ömür kimliğimi sorgulayabilirsin

vadesini biçip yorgun bir ömrün

can gömleğimi bedenimden sıyırabilirsin

kavruk yüreğimin keserken yolunu

eşkıya gözlerinin meskun mahallînde

ölümlerden ölüm beğendirebilirsin

ellerinle sat istersen can pazarında

bırakıp kursağımda kırıntısını aşkın

cellatlık rolünü üstlenebilirsin

kafese kapatıp azat kuşlarımı

kanadını tek tek yolabilirsin

ey! ikinci baharım, güz güzelim

ruhuma bir gazel çekebilirsin

geçtik baharı, yazı; kar kış kapıda

kazma kürek sapı gibi yakabilirsin

kurutup bedenimdeki al nehirleri

göğsümü mengeneyle sıkabilirsin

koynumda beslediğim engerek gibi

bütün hayallerimi sokabilirsin

kalbime dur artık diyebilirsin

sen bilirsin...