Döngü

-I-

Kaosun Başlangıcı

Başlangıçta açtığım parantezi

kapıyorum içindekileri silerek,

geriye boşluk kalıyor,

görüyorum hiçliği.

Yolda anlıyorum,

kaos yaratanın boşluğa düşmüş

insanın kayıp varlığı olduğunu,

şiirle büyüdüğünü sessizliğin.

Karanlık evreni bükerek değiştiriyor

kara deliğin içindeki zamansızlık,

zamanın akışı içinde

sözcülüğünü yapıyor hiçliğin.

Kaosun ortasında,

boş insan bedeni istiflenmiş gösterişli yaşantıların

çekiminden kaçmaya çalışırken

ışık dâhil her şeyi yutuyor şiir.

-II-

Kaosun Sonu

Kaosun ortasında,

boş insan bedeni istiflenmiş gösterişli yaşantıların

çekiminden kaçmaya çalışırken

ışık dâhil her şeyi yutuyor hiçlik.

karanlık evreni bükerek değiştiriyor

kara deliğin içindeki zamansızlık,

zamanın akışı içinde

sözcülüğünü yapıyor şiirin.

Yolda anlıyorum,

kaos yaratanın boşluğa düşmüş

insanın kayıp varlığı olduğunu,

şiirle büyüdüğünü sessizliğin.

Sonda açtığım parantezi

kapıyorum içindekileri silerek,

geriye boşluk kalıyor,

anlıyorum tanımsız hiçliği.