DÖNGÜ

Bitti ve başlıyor. Sonra yeniden bitip yeniden başlıyor. Bunun farkında mıyım diye düşündüm bugün, sanırım sadece umut ettiğim hayal kurduğum zaman dikkatimi çekiyor bu döngü. Var olan her şey ve her durum için geçerli bu sistem. Belki senin bitirdiğini başkası yeniden başlatıyor ama hep yeniden başlıyor bir sona doğru. Ortada bir yerde kalmak imkânsız çünkü zaman geçiyor. Düşünüyorum yine, zamanı durdurabilir miyim diye… Evet durdurabilirim! Yalnız düşünürken olur bu. Eyleme geçtiğin anda yine devreye zaman girer ve kaldığın yerden devam edersin.

Zamansız düşünceler bizi sonsuza ulaştırabilir. Fakat hayatımız düşüncelerimizden ibaret değil. İstemsiz olarak bir devinim halindeyiz. Yaşlanıyoruz… Bunu biliyorum. Durduramıyorum ve bir şeyler bitip başlamak zorunda. Bu zoraki hayatın içinde keşifler yapıp kendimce istekli ve mutlu olduğum yerler bulmalıyım. Bunu en çok kendimi kaybetmemek, kaybetsem de nerede arayacağımı bilmek için yapmalıyım. Ben varım buradayım ve bütün yapacaklarım kafamın içinde uyuyorlar. Her biri kendi alarmı çaldığında ayılıp yola koyulacak. O yolu da ben çizdim. Kimsesiz bir rota oluşturdum. Önümde arkamda yine ben varım. Birinin beni ittirmesine ihtiyacım yok suya atlamak için. Suyun altında nefes alamıyorum ama yaşamak istiyorum. Derine dalmayı da istemiyorum çünkü ben balık da değilim. Durum bu ise başlatmam lazım çünkü biliyorum birileri o suya benden önce atladıkça su yükselecek. Öyleyse bittiği için başlatıyorum yine bitirmek üzere. Ben hayallerim ve düşüncelerimle hayatımda zamansız anlar yaratmak istiyorum. Akıp giden bu hayatımda gerekirse her şeye yeniden başlarım beynimdeki sonsuzluk benimle olduğu sürece. Ben, benimleyken cesaretliyim ve o suya atlarım.