Bir Gün Gibi Geçip Gittik Birbirimizden

Gecenin koynuna bıraktım

Kanat seslerimi,

Şafağın sancılarına

Martılar getirecekti seni bana oysa

Bir gün gibi geçip gittik birbirimizden

Öyle savaşsız, öyle izsiz

Varlığın yokluğuma alıştığında

Uğurladım ruhumdaki mevsimini

Sessizliğine bulanmış

Kurak ve gölgesiz gündönümlerini

Belleğimde çarpışan fırtınalar

İçimde çöl ıssızlığı

Şiire boyanmış parmakların

Harflere vurdu yabanıl hazlarını

Bile bile yanmak intihardı kuşlarda

Suyla söndürdün kanatlarını

Dalgalarından çektim anne elini

Rüzgârsız uçtun sarp kayalıklarında

Boynunda kendini ısıran bir diş

Ruhunda dinmeyen şahin kızgınlığı

Bana kalan, serçe yalnızlığı