benboş

güneşte beklemiş suyunu içersin günün. canlılığın dizginlerini ele almış kaynağı izlersin. yaratan ateşin yalımları yıkar yüzünü. eriyen yüzün damlar karnına ve anlarsın

ve bilirsin bu yaşam boyu dalgınlığı:

zihne hükmeden sıradanlığın girdabı

biricikliğin esvabına bürünmüş

vesvesesi karanlığın

her zerrende hissettirmesi boşluğu

işte gücü bu!

hammadesi boşluk olan bir mahluk, daha ötesi

hammadesi mahluk olan bir boşluk

ben sandıklarının ben olmaması

ben’in olmaması

eylemeye tutunan hayalet

ötesini görmeyen, deprem ertesi bir

felaket

yerle bir etti bütünlüğü

bu memeyle büyüdü gölgeler

içimizde ve dışımızda

her katrenin şeffaflığında

benin dalgınlığında