anılarda acılar da birikir
I
ah anılar
geçmiş zamanın yetim gebeliği
kayıpların kalır
temize çekilmeyenlerde
anılarda
acılar da birikir
başka durakların
bekleyenlerine karışır
yeniden birikmez
ve geçmez hiçbir yaranın izi
bilseydim önceden cümlesi de
çok sonradan kurulmuşluğuyla
sahipsiz kalır
yahut kendi hükümsüzlüğünde
birikmeyen yaşanır
II
kitaplar seçiyorum
sayfaların arasında duruyor
tarihsiz unutulmuş takvimler
altı çizili yerlerden anılara yürüyorum
yolculuklar tutuyor ellerimden
biten yollardan
vedasız dönüyorum
karşılayanlarımın olmadığı düşlerden
III
güvercinler uçuyor hala
çocukluğumun göğünde
ve ben aynı gözlerle bakıyorum
tepemde süzülenlere
ve maviye
bir avuç gökyüzü getirdim
kanat seslerinden
azından çok olacak umut biriktirdim
açık pencerelerden saldım
avlularına bıraktım
yollarına serdim
gören olmadı
kaygılı gidişlerde
IV
geleni eksilen sokakların
gidenleri çoğalmış
ne çok azalmış göğe bakanlar
görmüyor kimse güvercinleri
görmüyor kimse kimseyi
herkes kimsesiz
besleyip büyüttüklerimiz
çoğalıyor bozkırın mavisinde
toplayıp
dolduruyorum oyunlarını düşlerime
salıp salıp sabahları çoğaltıyorum
yine de yetmiyor
eksiliyor çoğalttıklarım
anılardan
acılar birikiyor
görmüyor kimse kimseyi
herkes kimsesiz