anılarda acılar da birikir

I

ah anılar

geçmiş zamanın yetim gebeliği

kayıpların kalır

temize çekilmeyenlerde

anılarda

acılar da birikir

başka durakların

bekleyenlerine karışır

yeniden birikmez

ve geçmez hiçbir yaranın izi

bilseydim önceden cümlesi de

çok sonradan kurulmuşluğuyla

sahipsiz kalır

yahut kendi hükümsüzlüğünde

birikmeyen yaşanır

II

kitaplar seçiyorum

sayfaların arasında duruyor

tarihsiz unutulmuş takvimler

altı çizili yerlerden anılara yürüyorum

yolculuklar tutuyor ellerimden

biten yollardan

vedasız dönüyorum

karşılayanlarımın olmadığı düşlerden

III

güvercinler uçuyor hala

çocukluğumun göğünde

ve ben aynı gözlerle bakıyorum

tepemde süzülenlere

ve maviye

bir avuç gökyüzü getirdim

kanat seslerinden

azından çok olacak umut biriktirdim

açık pencerelerden saldım

avlularına bıraktım

yollarına serdim

gören olmadı

kaygılı gidişlerde

IV

geleni eksilen sokakların

gidenleri çoğalmış

ne çok azalmış göğe bakanlar

görmüyor kimse güvercinleri

görmüyor kimse kimseyi

herkes kimsesiz

besleyip büyüttüklerimiz

çoğalıyor bozkırın mavisinde

toplayıp

dolduruyorum oyunlarını düşlerime

salıp salıp sabahları çoğaltıyorum

yine de yetmiyor

eksiliyor çoğalttıklarım

anılardan

acılar birikiyor

görmüyor kimse kimseyi

herkes kimsesiz