benboş

güneşte beklemiş suyunu içersin günün. canlılığın dizginlerini ele almış kaynağı izlersin. yaratan ateşin yalımları yıkar yüzünü. eriyen yüzün damlar karnına ve anlarsın ve bilirsin bu yaşam boyu dalgınlığı: zihne hükmeden sıradanlığın girdabı biricikliğin esvabına bürünmüş vesvesesi karanlığın her zerrende hissettirmesi boşluğu işte gücü bu! hammadesi boşluk olan bir mahluk, daha ötesi hammadesi mahluk olan bir boşluk ben sandıklarının ben olmaması ben’in olmaması eylemeye tutunan hayalet ötesini görmeyen, deprem ertesi bir felaket yerle bir etti bütünlüğü bu memeyle büyüdü gölgeler içimizde ve dışımızda her katrenin şeffaflığında benin dalgınlığında